ΠΕΡΙ ΑΜΒΥΚΟΣ. Χάλκινος ή ανοξείδωτος?

Φίλε Σπύρο καλημέρα,
και τώρα τι κάνουμε;
ΝΚ

Νίκο, επαναπόσταξη, και για σιγουριά, προτείνω σε ανοξείδωτο ψύκτη.

Δες μια φωτογραφία Ανοξείδωτης σερπαντίνας ψύκτη (Νο 61) που ανέβασα πρό ολίγου.

SPYROS

Φίλοι Νίκο και Σπύρο καλησπέρα,

Κατά τη γνώμη μου η καλύτερη λύση είναι μια ιδιοκατασκευή όπου το κάτω μέρος της διάταξης θα είναι χάλκινο (το καζάνι δηλαδή) και όλα τα επάνω μέρη (καπάκι, σωλήνας μεταφοράς και ψύκτης) θα είναι inox .
Ο λόγος που δικαιολογεί κάτι τέτοιο είναι ο εξής: οι Σουφλερός και Ροδοβίτης στο βιβλίο τους «Το τσίπουρο και η τσικουδιά», αναφέρουν ότι η προς απόσταξη σταφυλομάζα περιέχει κάποια οξέα τα οποία έχουν ιδιαίτερα άσχημη οσμή και ενδεχόμενο πέρασμά τους στο απόσταγμα θα υποβαθμίσει ποιοτικά το προϊόν. Επειδή αυτά τα οξέα είναι δυστυχώς πτητικά εξατμίζονται και αυτά μαζί με το υδροαλκοολικό μίγμα. Ταυτόχρονα όμως αντιδρούν με τον χαλκό και δημιουργούν σύμπλοκες αδιάλυτες ενώσεις χαλκού οι οποίες συγκεντρώνονται κυρίως στο καπάκι και την ψύκτρα της διάταξης από όπου στη συνέχεια καθιζάνουν. Ένα μικρό μέρος αυτών των σύμπλοκων, πάντοτε σύμφωνα με τους συγγραφείς, δύναται να παρασυρθεί από τους ατμούς και τελικά να περάσει στο τσίπουρο. Αυτός είναι πιθανά ο λόγος για τον οποίο ο Νίκος παρά τη σχολαστική καθαριότητα των διαφόρων μερών του καζανιού του ανίχνευσε τελικά χαλκό.
Άρα μια διάταξη της οποίας το κάτω μέρος θα είναι χάλκινο θα εξασφαλίζει τις ευεργετικές ιδιότητες του χαλκού σε ό,τι αφορά τη θέρμανση. Αυτό το κάτω μέρος καλό θα είναι να μη γεμίζει εντελώς με σταφυλομάζα αλλά να αφήνεται μια ελεύθερη χάλκινη επιφάνεια προκειμένου να σχηματίζονται αυτά τα σύμπλοκα και άρα να μην περνάνε τα πτητικά οξέα με τις δυσάρεστες οσμές. Το καπάκι και τα υπόλοιπα μέρη να είναι inox για ευνόητους λόγους.

Περισσότερα μπορούμε να συζητήσουμε και από κοντά το Σάββατο στην Έδεσσα.

Christos XM

Υ.Γ. Συστήνω ανεπιφύλακτα το βιβλίο που προανέφερα σε όσους ασχολούνται με την απόσταξη καθώς είναι ο μοναδικός τίτλος που κυκλοφορεί στα ελληνικά (τουλάχιστον από όσο μπορώ να γνωρίζω) που πληρεί κάποια ελάχιστα στάνταρτς επιστημονικού βιβλίου και περιέχει αρκετές χρήσιμες πληροφορίες που μπορούν να ερμηνεύσουν διάφορα φαινόμενα.

Χρήστο καλησπέρα,
έχεις απόλυτο δίκιο, σε μία διευ/ση που δημοσίευσε ο Σπύρος συγκεκριμένα σε μία εταιρεία κατασκευής καζανιών από την Γερμανία, (Holstein) αναφέρουν ότι οι τεχνίτες τους μπορούν να συγκολήσουν μεταξύ τους χαλκό και inox.
Με την πρώτη ευκαιρία θα μπροσπαθήσω να πάρω κάποιες ενδεικτικές τιμές, μιάς και κατασκευάζουν καζάνια κατόπιν παραγγελίας, και σε όποια διάσταση θελήσει ο πελάτης.
ΝΚ

Να σας πω και γω το δικο μου..

εχω καζανι ανοξειδωτο,,

στην αρχη ειχα σερπατινα ανοξειδωτη και το αποσταγμα μυριζε ασκημα.

μολις αλαξα και εβαλα χαλκο εγινε τσιπουρο..

απλα την αλλαζω πριν απο καθε ξεκινιμα της χρονιας

Φίλε Νεκτάριε,

Έλυσες το πρόβλημα των οσμών. Όμως υπάρχει το θέμα των σύμπλοκων που πιθανά να παρασύρονται από τους ατμούς. Αυτό το πρόβλημα μπορεί να λυθεί με διπλοαπόσταξη, αλλά πριν την καζανιά του διπλοβρασίματος χρειάζεται σχολαστική καθαριότητα της χάλκινης σερπατίνας προκειμένου να απομακρυνθούν τα σύμπλοκα, τα οποία στη δική σου διάταξη σχηματίζονται μόνο στη σερπατίνα. Αυτό σημαίνει ότι στη σερπατίνα σου σχηματίζονται πολύ περισσότερα σύμπλοκα από ότι σε μια εξολοκλήρου χάλκινη διάταξη (στην οποία σχηματίζονται και στο καπάκι). Η οποία σερπατίνα επειδή είναι το τελευταίο κομμάτι της διάταξης καθιστά πιο εύκολη τη μεταφορά των σύμπλοκων ενώσεων του χαλκού στο τσίπουρο. Εάν μπορούσες να κάνεις μια ανάλυση για περιεκτικότητα χαλκού θα μας έλυνες τουλάχιστον την περιέργεια... εάν μια τέτοια διάταξη "δουλεύει"..

Φιλικά,

Christos XM

Σε συνέχεια της άκρως ''επιστημονικής'' σας συζήτησης θα ήθελα να παραθέσω την εξής άποψη κατασκευής:
χάλκινο καζάνι και καπάκι ,ανοξείδοτο συστημα ψύξης ,αλλά μέσα στο καζάνι η σταφυλομάζα να μήν εφάπτεται αλλα να βρίσκεται μέσα σε μια
ανοξείδοτη σύτα.Δηλαδή μια κατασκευή οπου θα υπάρχει 5cm απόσταση απο τον πάτο του καζανιού και 2-3cm πλευρική αποσταση απο τα τοιχώματα.
Ετσι πιστεύω ότι θα αποκλείσουμε το κόλημα ''πιάσιμο΄'' της σταφυλομάζας.

Ηλεκτροσυγκόλληση ανοξείδωτων:

Οι κολλήσεις ανοξείδωτων δεξαμενών και ανοξ. αποστακτήρων γίνεται με συσκευές ηλεκτροσυγκόλλησης τύπου TIG. Για την επίτευξή τους, χρησιμοποιείται ειδική συσκευή τύπου TIG με ηλεκτρόδιο σύρμα βολφραμίου (tungsten inert gas (TIG) welding-Συγκόλλησης βολφραμίου με αδρανές αέριο), που σκοπό έχει τη δημιουργία arc σε ατμόσφαιρα αδρανούς αερίου (συνήθως αργού) για σύντηξη και συγκόλληση των δύο πλευρών του ελάσματος, άνευ τήξεως του ηλεκτροδίου (αυτογενής συγκόλληση). Κατά την συγκόλληση, ο τεχνίτης, αν θέλει μπορεί να επιτύχει, κατά τις απαιτήσεις, και κάποια εναπόθεση επιπλέον υλικού.

Είναι μια διαδικασία συγκόλλησης με τόξο που χρησιμοποιεί ένα ηλεκτρόδιο βολφραμίου μη αναλώσιμο για την παραγωγή του τόξου συγκόλλησης. Η περιοχή συγκόλλησης προστατεύεται από την ατμοσφαιρική μόλυνση/οξείδωση, από αέρια θωράκιση (συνήθως ένα αδρανές αέριο όπως το αργό). Ένα σταθερό ρεύμα τροφοδοσίας της συγκόλλησης παράγει την ενέργεια που απαιτείται για τη δημιουργία του τόξου, οπότε σχηματίζεται μια στήλη ενός ιδιαίτερα ιονισμένου αερίου και των ατμών του μετάλλου, γνωστή ως πλάσμα. Η TIG (ονομάζεται και GTAW) συχνά χρησιμοποιείται για συγκόλληση λεπτών τομών από ανοξείδωτο χάλυβα και μη σιδηρούχων μετάλλων όπως το αλουμίνιο, το μαγνήσιο και κράματα χαλκού. Η διαδικασία παρέχει στον χειριστή μεγαλύτερο έλεγχο της συγκόλλησης (σε σχέση με άλλες ανταγωνιστικές ηλεκτροσυγκολλήσεις) , επιτρέποντας υψηλότερη ποιότητα συγκόλλησης. Ωστόσο, TIG (GTAW) είναι συγκριτικά πιο πολύπλοκη και δύσκολο να κυριαρχήσει, αφού είναι σημαντικά πιο αργή από ό, τι οι περισσότερες από τις άλλες τεχνικές συγκόλλησης. Η διαδικασία αυτής της συγκόλλησης με τόξο πλάσματος, χρησιμοποιεί ένα ειδικό και ελαφρώς διαφορετικό "φλόγιστρο" με σκοπό τη δημιουργία ενός πολύ εστιασμένου τόξου και είναι πλήρως αυτοματοποιημένη.

Για λεπτομέρειες, δες το ΚΕΦ 6 στην ιστοσελίδα:

http://www.pi-schools.gr/lessons/tee/mechanical/#sygkoliseis

Και για συσκευές στην: http://www.metalgp.gr/tig.htm

Δές και: http://en.wikipedia.org/wiki/Gas_tungsten_arc_welding

SPYROS

Συμπληρωματικα να πω πως χρησιμοποιηται ευρυτατα σε ''σωληνωδουλειες'' με απαιτησεις στην συγκοληση[ατμος,λαδι,καυσιμα,αερια] σαν πρωτο ''πασο'',αφου μπορει να βγαλει τελεια '' ριζα''.Στην συνεχεια και αν προκειται για μεγαλες διατομες συνηθως συνεχιζουμε με ηλεκτροδιο.Καθε ειδος συγκολησης παντως κυριαρχει σε διαφορετικους τομεις.

Σε συνέχεια όλων των παραπάνω αναφερομένων θα ήθελα να ΄ρωτήσω το εξής:
Εάν υπάρχει η δυνατότητα :πρώτης απόσταξης σε χάλκινο άμβυκα με χάλκινο καπάκι και ανοξ. σύστημα ψυξης η δεύτερη απόσταξη θα ήταν
σωστό να γίνει σε εξ ολοκλήρου inox άμβυκα ή πάλι στον χάλκινο άμβυκα της ανωτέρω περιγραφής?